استانبول سرا مرجع اطلاعات استانبول برای فارسی زبانان
پارک ییلدیز استانبول یکی از پارک‌های قدیمی و بزرگ این شهر است و هر ساله گردشگران زیادی را به سمت خود می‌کشد.
این پارک شاهد سلطنت پادشاهان زیادی بوده و هر کدام از آنها یادگاری از خود در این پارک به جا گذاشته‌اند.
در فصل بهار شکوفه‌های گل‌های رنگارنگ پارک دیدن دارد.
باغ سلطنتی ییلدیز یا همان پارک ییلدیز در منطقه‌ی «بشیکتاش» استانبول قرار گرفته است.
پارک ییلدیز یکی از بزرگ‌ترین پارک‌های عمومی استانبول محسوب می‌شود.
پارک در میدان ییلدیز، بین کاخ ییلدیز و چراغان واقع شده است.
پارک ییلدیز دو دری جداگانه دارد، یکی از درب‌ها در خیابان «چراغان» (Cıragan) و دیگری در خیابان «پالانگا» (Palanga) قرار گرفته است.
پارک ییلدیز زمانی بخشی از باغ سلطنتی کاخ ییلدیز بود.
در دوران حکومت سلطان عبدالحمید دوم، این پارک محصور میان دیوارها، فقط برای استفاده‌ی کاخ‌نشینان بود.
در دوران بیزانس هم این منطقه به عنوان جنگل مورد استفاده قرار می‌گرفت.
در زمان سلطنت سلیمان، سلاطین از این منطقه به عنوان منطقه‌ی شکار خود استفاده می‌کردند. در قرن‌های بعد این باغ پشت کاخ‌های ساحلی ماند. در قرن ۱۹ در پی ساخت کاخ، محله شروع به رشد کرد. نام پارک
هم از اولین قصری که در آن بنا شد (قصر ییلدیز) گرفته شده است.
در زمان عبدالحمید دوم در قرن ۱۹ باغ بیرونی قصر به مساحت ۲۵ هکتار توسط دیوارهای بلند احاطه شده و از بیشه‌ی پشتی آن جدا شده بود.
یک دریاچه‌ی مصنوعی، چند عمارت، خانه‌های تابستانی و یک کارخانهی تولید ظروف چینی در این بخش افتتاح شد.
اگر بخواهیم کمی دقیق‌تر به تاریخ پارک بپردازیم، باید بگوییم که در اوایل سال‌های ۱۶۰۰ میلادی این باغ رفته رفته برجسته‌تر شد. در آن دوران این پارک را «باغ کازانجی اوغلو»» می‌نامیدند چون متعلق به خانواده‌ی
«کازانجی اوغلو» بود و باغ را به دختر سلطان مراد چهارم عثمانی، «کایا سلطان» به عنوان هدیه تقدیم کرده بودند.
با گذر زمان، اعضای سلسله‌ی عثمانی تغییرات زیادی را بر روی این باغ ایجاد کردند.
از میان این افراد «میهری شاه سلطان» (مادر سلطان سلیم سوم)، سلطان محمود دوم، سلطان عبدالعزیزخان و سلطان عبدالحمیدخان از کسانی بودند که تغییرات را در باغ اعمال کردند. میهری شاه سلطان اولین
عمارت باغ را بنا کرد، چون زیبایی‌های طبیعی آن بیشه‌ی منحصر به‌فرد با درختان باشکوه و گل‌های زیبا او را مجذوب خود می‌کرد. بعد از آن یک عمارت دیگر توسط سلطان محمود دوم بنا شد. در دوران سلطان
عبدالعزیزخان تعداد عمارت‌ها افزایش یافت که از مهم‌ترین آنها می‌توان به «چادیر»، «مالتا»، «شاله» و «تالیم‌هانه» (تعلیم خانه) اشاره کرد. اما از میان تمام این عمارت‌ها فقط عمارت‌های چادیر، مالتا و شاله کیوسک
تخریب نشده‌اند.
سلطان عبدالحمیدخان از کاخ «دلماباهچه» به باغ ییلدیز نقل مکان کرد و بعد از آن چند عمارت کوچک، مسجد حمیدیه و چند کارگاه مختلف مانند تعمیرات، نجاری و ریخته‌گری آهن در باغ تاسیس کرد.
به علاوه او یک مقرر نظامی بنا کرد که ظرفیت بیش از ۱۴ هزار سرباز را داشت و عمارتی به نام «کیوسک تالیم‌هانه» تاسیس کرد تا پادشاه قیصر ویلهلم آلمان، زمانی که به به استانبول می‌آمد، بتواند به راحتی دروازه را تماشا کند.
سخنان سلطان عبدالحمید نشان می‌دهد که این پارک چقدر باارزش است.
در ساخت وجب به وجب این پارک از طلا استفاده شده است.
منظور از این حرف این است که برای ساخت این پارک هزینه‌ی زیادی شده است.
در حال حاضر پارک ییلدیز یک باغ بسیار زیبا با گل‌ها، گیاهان و درختان فوق‌العاده جذابی است که در عصر عثمانی‌ها از سراسر جهان جمع‌آوری شده‌اند.
شما می‌توانید از این پارک شاهد چشم‌انداز وسیعی بر تنگه‌ی بسفر باشید.
این پارک مکان بسیار مناسبی برای گذراندن پیک‌نیک به خصوص در آخر هفته‌ها است.
دو عمارت چادیر و مالتا برای استراحت، نوشیدن چای، خوردن صبحانه و ناهار مورد استفاده قرار می‌گیرد.
پارک ییلدیز به دو بخش تقسیم شده است: بخش بیرونی که به روی عموم باز است و شامل عمارت‌های شاله، چادیر و مالتا می‌شود و کارخانهی چینی‌سازی هم یکی از دیگر بخش‌های آن است که هنوز هم فعال
است.
پوشش گیاهی پارک شامل گیاهان مگنولیا، برگبو، درختان ارغوان و شاه بلوط هندی می‌شود.
به علاوه در این پارک درختان بلوط، سرو، کاج، سرخدار، سدر و درخت ون هم دیده می‌شود. همچنین در بخش بیرونی دو دریاچه‌ی مصنوعی هم وجود دارد.
این پارک پربرگ زنده به پرندگان، بساط پیک‌نیک خانواده‌ها و گشت‌وگذار زوج‌های جوان است. بهترین موقع برای بازدید از این پارک ماه آوریل است، زمانی که گل‌های بهاری (مانند لاله‌های رنگارنگ) شکوفه می‌زنند.
بلندترین قسمت پارک «ییلدیز شاله» است که در سال ۱۸۸۰ برای شکار سلطان عبدالحمید ساخته شده است.
شاله (کلبه‌ی ییلاقی) زمانی برای انجام تحقیقات به روی عموم بسته شد اما واقعا ارزش این را دارد که روزهای بازگشایی سری به آن بزنید.
در حدود ۵۰۰ متری شاله، به عمارت مالتا می‌رسید. این عمارت در سال ۱۸۷۰ ساخته شد و سلطان عبدالحمید برادر خود را در آن زندانی کرد.
تراس این عمارت دورنمایی بر تنگه‌ی بسفر دارد و اتاق ناهارخوری در طبقه‌ی دوم، سقفی تزیین شده و لوستر دارد.
به فاصله‌ی ۱۰ دقیقه پیاده‌روی از عمارت مالتا، کارخانهی چینی‌سازی قرار گرفته است.
ساختمان فوق‌العاده زیبای این کارخانه را یک معمار ایتالیایی به نام «ریموندو دارونکو» طراحی کرده است.
وی سبک جدید هنر را به استانبول معرفی کرد. شما می‌توانید از داخل این کارگاه هم دیدن کنید. در این کارگاه، چینی‌های تولیدشده هم به فروش می‌رسند که از محصولات آن می‌توان به فنجان و نعلبکی، و ماگ‌های
جذاب با تصاویر سلاطین عثمانی اشاره کرد.
شما می‌توانید از «چراغان جادسی» پیاده و در عرض ۱۵ الی ۲۰ دقیقه به شاله برسید. اگر هم سوار تاکسی شوید، شما را در بالای سراشیبی شاله پیاده می‌کند.
